API ve ABI

Yazılım geliştiriciler açısından uygulamaların tüm Linux dağıtımlarında ve desteklenen tüm mimarilerde çalışması temel hedeflerden biridir. İdeal durumda, geliştirilen yazılımın belirli bir dağıtım veya mimariye bağımlı olmayıp, taşınabilir olması beklenir.

Sistem seviyesinden bakıldığında taşınabilirlikle ilgili 2 farklı tanım bulunur. Bunlardan ilki Application Programming Interface (API) diğeri ise Application Binary Interface (ABI) şeklindedir.

API

API, uygulamaların kaynak kod seviyesinde birbirleriyle iletişim kurabilmelerine imkan sağlayan, önceden anlaşılmış arayüzler olarak tanımlanabilir.

Genellikle her bir API, daha karmaşık ve alt seviye detaylar içeren bir sürecin, çeşitli arayüzlerle (fonksiyon çağrıları vb.) soyutlanması sağlar.

Bu şekildeki bir soyutlama üzerinden kullanılan API'yi sağlayan yazılım bileşenleri güncellense ve alt tarafta yapılan işlemlerle ilgili yöntemler değiştirilse dahi, API seviyesinde aynı arayüz sağlandığı müddetçe diğer uygulamalar için kaynak kod seviyesinde bir değişiklik yapılmasına gerek olmayacaktır.

ABI

API kaynak kod seviyesinde bir arayüz tanımlarken ABI yazılım bileşenleri arasında belirli bir mimari için obje kod (binary) arayüzlerini tanımlamaktadır.

ABI uygulama bileşenleri arasında binary compatibility'yi sağlar. Bu uyum korunduğu müddetçe aralarında etkileşim bulunan yazılım bileşenlerinin versiyonları değişse de yeniden derlenmeye ihtiyaç duymaksızın eskisi gibi çalışmaya devam ederler.

Fonksiyonların nasıl çağrılacağı, parametrelerin nasıl geçirileceği, yazmaçların kullanım şekilleri, sistem çağrılarının gerçekleştirilme biçimi, uygulamların linklenmesi, binary obje dosya formatı gibi konular ABI içerisinde incelenir. Tüm mimariler için ortak bir ABI oluşturmak mümkün değildir (Java Virtual Machine gibi çözümler ayrı bir başlıkta değerlendirilebilir).

Yazılım geliştirme sürecinde ABI varlığını pek hissettirmez. Kullanılan toolchain içerisindeki araçlar (derleyici, linker vb.) hedef platform için uygun ABI ile kod üretirler.